Thursday, February 8, 2018

សុក្រ, 5 ឧសភា 2017 16:16
  •  ចំនួនមតិ 6
ចន្លោះមិនឃើញ
Hard disk ប្រភេទ SSD និង HDD មាន​តម្លៃ​ខុស​គ្នា​ឆ្ងាយ​។ នៅ​ពេល​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​គេ​ចង់​បាន Hard disk​ ដែល​មាន​គុណ​ភាព​ខ្ពស់​ប្រភេទ SSD។ ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ទើប​ដឹង​ថា​កុំព្យូទ័រ​មួយ​ប្រើ Hard disk ប្រភេទ​អ្វី​? ដូច្នេះ​កុំ​ឲ្យ​ចេះ​តែ​លឺ​គេ​ថា​យើង​គួរ​តែ​ដឹង​ពី​របៀប​ឆែក​មើល​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។
ខាង​ក្រោម​នេះ​ជា​របៀប​ឆែក​ (​ចាប់​ពី Windows 8 ឡើង)
  • ចុច ​Mouse ខាង​ស្ដាំ​លើ​​ Partition  ណា​មួយ​ដែល​អ្នក​ចង់​ឆែក (ឧ: Local Disk (C:))
  • បន្ទាប់​មក​ចុច​លើ Properties
  • បន្ត​ចុច​លើ​របារ Tools អ្នក​នឹង​ឃើញ​ពាក្យ​ថា​ Optimize
  • ចុច​លើ Optimize
  • រង់ចាំ​បន្តិច​អ្នក​នឹង​ឃើញ​ផ្ទាំង​មួយ​លោត​ឡើង
  • ចំណាំ៖
  • Solid state drive បញ្ជាក់​ថា​ Hard disk នេះ​ជា​ប្រភេទ SSD
  • Hard disk drive បញ្ជាក់​ថា​ Hard disk នេះ​ជា​ប្រភេទ HDD

អត្ថបទ៖ ពិចិត្រ

ពុធ, 31 មករា 2018 09:50
  •  ចំនួនមតិ 0
ចន្លោះមិនឃើញ
បញ្ហា​លើ Touchpad គាំង​មិន​ដំណើរការ​អាច​មាន​ភាគច្រើន​លើ Laptop ចាស់ៗ ​តែ​ក៏​មាន​មួយ​ចំនួន​លើ Laptop ថ្មីៗ​ដែរ ដោយសារកត្តាមួយចំនួនអាចជា Software និង Hardware. ដូច្នេះទោះ​អ្នក​មាន​បញ្ហា​នេះ ឬ​គ្មាន អ្នក​គួរ​ដឹង​ពី​ដំណោះស្រាយ​ទាំងនេះ​បាន​។

ប្រព័ន្ធ​ប្រតិបត្តិការ​មិន​ដំណើរការ​

អ្នក​គួរ​ត្រួតពិនិត្យ​ប្រព័ន្ធ​ប្រតិបត្តិការ​ក្រែង​ល គាំង ព្រោះ​កាល​ណា​គាំង​ការ​បញ្ជា​ផ្សេងៗ​នឹង​មិន​ដំណើរការ​រួម​ទាំង Touchpad ផង​ដែរ​។ 
អ្នក​អាច​សាក​ចុច​លើ​ប៊ូតុង Num Lock ឬ Scroll Lock  លើ Keyboard ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​ពន្លឺ​។ បើ​អាច​បើក​បិទ​ពន្លឺ​បាន​ធម្មតា​លើ​ប៊ូតុង​នោះ កុំព្យូទ័រ​មិន​គាំង​ទេ​។ អ្នក​អាច​សាកល្បង​បិទ​បើក​កុំព្យូទ័រ ក្នុង​ការ​សម្រួល​ប្រព័ន្ធ​។ 

ប៊ូតុង​លើ Touchpad

Laptop មួយ​ចំនួន​មាន​ប៊ូតុង​នៅ​ពី​លើ ឬ​នៅ​កៀន ឬ​មាន Fn Key ដើម្បី​បិទ​បើក​ដំណើរការ Touchpad។ អ្នក​គួរ​សាកល្បង​បិទ​បើក​សាកមើល​។ 

External device

Device ភ្ជាប់​តាម USB មួយ​ចំនួន​អាច​បិទ Touchpad ដោយស្វ័យប្រវត្តិ ពេល​ភ្ជាប់​ទៅ​នឹង​ Laptop។ អ្នក​អាច​សាកល្បង​ដក​ចេញ​សិន ហើយ​បិទ​បើក​កុំព្យូទ័រ និង​ដោត​ភ្ជាប់​ម្តង​ទៀត​។ 

អ្នក​អាច​ពិនិត្យ​មើល Setting មួយ​ចំនួន​

Mouse settings

អ្នក​គួរ​ចូល​ទៅ​មើល Mouse ឬ Touchpad settings ដើម្បី​ប្រាកដ​ថា​គ្រប់យ៉ាង​ដំណើរការ​ធម្មតា​ ។
សម្រាប់​អ្នក​ប្រើប្រាស់ Windows
  • ចុច​លើ Start Menu ហើយ​វាយ​បញ្ចូល Change mouse settings រួច​ចុច Enter
  • នៅ​លើ​ផ្ទាំង Mouse Properties អ្នក​ចូល​ទៅ​កាន់ Touchpad settings ធម្មតា​ស្ថិត​នៅ​ក្បែរ​នឹង Tabs ឈ្មោះ Hardware
  • អ្នក​គួរ​ប្រាកដ​ថា​ប្រអប់​ក្បែរ Enable touchpad បាន Check (ចុច​បើក​ដំណើរការ​)
  • កែប្រែ Settings ណា​មួយ​អ្នក​ចង់​បាន ហើយ​ចុច​លើ​ Apply > OK
សម្រាប់​អ្នក​ប្រើប្រាស់ macOS
  • អ្នក​អាច​ចូល​ទៅ​កាន់ System Preferences ក្នុង Apple menu នៅ​លើ​អេក្រង់​ខាងលើ​ ឬ ចុច icon System Preferences នៅ​ផ្នែក​ខាងក្រោម​អេក្រង់​បាន​។ 
  • នៅ​លើ​ផ្ទាំង System Preferences ចុច​លើ icon Trackpad ដើម្បី​បើក Trackpad settings។
  • កែប្រែ Trackpad settings ណា​មួយ​អ្នក​ចង់​បាន​

ត្រួតពិនិត្យ​មើល Device Manager និង​ធ្វើ​កំណែទម្រង់ Driver

បើ Touchpad នៅ​តែ​មិន​ដំណើរការ អ្នក​អាច​ពិនិត្យ​លើ Device Manager ដើម្បី​ឃើញ​ពី​បញ្ហា​។
  • ចុច​លើ Start menu រួច​វាយ​បញ្ចូល Device manager បន្ទាប់​មក Enter
  • នៅ​ក្រោម PC អ្នក ចុច​ពីរ​ដង Mice and other pointing devices
  • ចូល​ដល់ Touchpad អ្នកប្រើ ហើយ​ចុច Mouse ស្តាំ​លើ icon នោះ​ជ្រើសរើស Update Driver Software... - ចុច​លើ Search automatically for updated driver software ក្នុងករណី Driver អ្នក​ហួសសម័យ (Out of date)
អ្នក​អាច​បិទ​បើក​កុំព្យូទ័រ ក្រោយ​ធ្វើ​កំណែទម្រង់​រួច​។

ត្រួត​ពិនិត្យ​លើ CMOS (BIOS) setup

អ្នក​គួរ​ប្រាកដ​ថា Touchpad មិន​បាន​បិទ​ក្នុង CMOS (BIOS) setup ។  CMOS (BIOS) setup ជា​កម្មវិធី​មាន​ផ្ទាំង​ខៀវ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ពេល​ចុច Key ណាមួយ មុន​ពេល​ប្រព័ន្ធ​ដំណើរការ​ពេញលេញ​។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ឃើញ​ច្រើន ពេល​អ្នក​ចង់​ដំឡើង Window ថ្មី​។
នៅ​ផ្ទាំង​ខៀវ​នោះ អ្នក​អាច​ពិនិត្យ​លើ Hardware device settingsឬ ក្នុង Advanced > Internal Pointing Device ក្រែង Touchpad បាន​បិទ​។ បើ​វា​បិទ​នៅ​ទីនោះ អ្នក​អាច​បើក​វិញ ហើយ​បិទ​បើក​កុំព្យូទ័រ​។
កត្តា​មួយ​ទៀត គឺ File ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​ប្រតិបត្តិការ​ខូច​ច្រើន ដែល​ខ្លះ​អាច​ប៉ះពាល់​ដំណើរការ Touchpad។ អ្នក​អាច​សាក Repair ប្រព័ន្ធ​ប្រតិបត្តិការ មិនមែន​ដំឡើង​ថ្មី​ទេ គ្រាន់​តែ​ជួសជុល File ខូច​ទាំងនោះ​។ ករណី អនុវត្ត​តាម​វិធី​នេះ​នៅ​តែ​មិន​ដំណើរការ អ្នក​គួរ​យក​ទៅ​ហាង​កុំព្យូទ័រ​ពិនិត្យ​មើល​៕
ចុះផ្សាយ​នៅ​ថ្ងៃ 23/05/2013
នៅ​ក្នុង​នាទី​ស្វែង​យល់​អំពី​ច្បាប់​ ​ថ្ងៃ​នេះ ​យើង​សិក្សា​មើលថា តើ​គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូចម្តេច ដើម្បី​ជៀស​វាង​កុំ​ឲ្យ​ទិញ​ប៉ះចំ​ដី ដែល​មាន​ជាប់​បញ្ហា? តើ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូចម្តេច ដើម្បី​ឲ្យ​កិច្ចសន្យា​ទិញ/លក់​ដី មាន​សុពលភាព​ពេញលេញ​តាម​ផ្លូវច្បាប់ ដែល​មិន​មាន​អ្នកណា​អាច​មក​តវ៉ា​ជំទាស់​បាន ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ?
ជាការ​ពិតថា បញ្ហា​ទាំងនេះ​អាច​មាន​លក្ខណៈ​ស្មុគស្មាញ ដែល​ពេលខ្លះ គេ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ស្វែងរក​អ្នកច្បាប់ ឬ​ក៏​មេធាវី ជាជំនួយ ដើម្បី​​ធានា​​ឲ្យ​មាន​សុវត្ថិភាព​ខាង​ផ្លូវច្បាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ លោក​មេធាវី ប៊ុន​ យូឌី (​មកពី​ការិយាល័យមេធាវី​ឈ្មោះ ប៊ុន និង​សហការី​) នឹង​ពន្យល់​បំភ្លឺ​ជុំវិញ​​ចំណុច​សំខាន់ៗ​​​​​ជាមូលដ្ឋាន​​ខ្លះ ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​គួរ​តែដឹង​។

នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ការ​ចុះ​បញ្ជីដីធ្លី នៅ​មាន​ការខ្វះចន្លោះ​ច្រើន។ មាន​​អ្នក​ខ្លះ​កាន់កាប់​ដីធ្លី ដោយ​គ្មាន​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិ។ ខ្លះ​ក៏កាន់​កាប់​ដោយ​ស្រប​ច្បាប់ ខ្លះ​ក៏​មិនស្រប​ច្បាប់។ ភាព​ស្រពិចស្រពិល​ទាំងនេះ អាច​បង្ក​ឲ្យ​មាន​វិវាទ នៅ​ក្នុង​ករណី​មាន​ការ​ទិញ/លក់។ ដើម្បី​ជៀសវាង​ទិញ​ប៉ះចំ​ដី ដែល​ជាប់​មាន​បញ្ហា​ចម្រូងចម្រាស់ អ្នកទិញ​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ប្រយ័ត្នប្រយែង ពិនិត្យ​​មើល​​ឲ្យ​បាន​គ្រប់ជ្រុងជ្រោយ មុន​នឹង​ឈានទៅ​ចុះ​កិច្ចសន្យា។

មុន​នឹង​ឈាន​ទៅ​ចុះ​កិច្ចសន្យា​ តើ​គេ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ចំណុច​ណា​ខ្លះ ដើម្បី​ជៀសវាង​​មាន​វិវាទ ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ?
គេ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​​​ចំណុច​សំខាន់ៗ ចំនួន ៤៖​

១-ប្រភេទ​នៃ​​​ប័ណ្ណកាន់កាប់​របស់​​ម្ចាស់ដី​

អ្នក ​ទិញ​គួរ​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​អ្នក​លក់​​មាន​ប័ណ្ណ​កាន់កាប់​ប្រភេទ​ណា? តើ​ជា​ “វិញ្ញាបនប័ត្រ​សម្គាល់​ម្ចាស់​អចលនវត្ថុ” (ឬ​ហៅ​តាម​ភាសា​សាមញ្ញ​ថា “ប្លង់រឹង”) ក៏​ជា “វិញ្ញាបនប័ត្រ​សម្គាល់​ការកាន់កាប់​អចលនវត្ថុ” (​ប្លង់​ទន់)?

ប្រសិន ​បើ​អ្នក​លក់​មាន​ប្លង់រឹង មានន័យថា គាត់​គឺ​ជា​កម្មសិទ្ធិករ​ពេញ​សិទ្ធិ​លើ​ដី​របស់​គាត់។ ក្នុង​ករណីនេះ គេ​អាច​មាន​ការ​ទុក​ចិត្ត​ច្រើន​ជាង ពីព្រោះ​ថា នៅ​លើ​ប្លង់រឹង​នេះ គេ​អាច​មើល​ឃើញ​អំពី​ទំហំ និង​ទីតាំង​របស់​ដី និង​ឈ្មោះ​របស់​ម្ចាស់ដី។ ម្យ៉ាងទៀត គេ​មាន​ការ​ងាយស្រួល ក្នុង​ការ​ផ្ទៀងផ្ទាត់​ប័ណ្ណ​ប្រភេទនេះ ជាមួយ​នឹង​បញ្ជី ដែល​ចុះ​នៅ​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី។
ផ្ទុយ​ទៅវិញ ប្រសិន​បើ​អ្នក​លក់​​មាន​ត្រឹមតែ​​ប្លង់​ទន់ មានន័យថា គាត់​គ្រាន់តែ​ជា​ភោគី (អ្នក​កាន់កាប់​ស្របច្បាប់) ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់​មិនទាន់​ជា​ម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ​ពេញ​លេញ នៅ​ឡើយ​ទេ។ តាម​ច្បាប់ ភោគី ក៏​មាន​សិទ្ធិ​លក់​ដី​របស់​គាត់​ដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកទិញ​គួរ​មាន​ការ​ប្រយ័ត្នប្រយែង​ខ្ពស់ ក្នុង​ការ​ទិញ​ដី​ប្រភេទ​នេះ។

ចំណុច ដែល​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល គឺ​អំពី​ប្រវត្តិ​របស់​ដី​នេះ។ ត្រូវ​មើល​ថា តើ​ដី​នេះ​បាន​ផ្ទេរ​ជា​ដំណ​តៗ​គ្នា​ប៉ុន្មាន​ដំណាក់​មក​ហើយៗ ក្នុង​ដំណាក់​នីមួយៗ តើ​មាន​បាន​ធ្វើ​ការ​ផ្ទេរ ដោយ​គោរព​ទៅតាម​នីតិវិធី​កំណត់​ដោយ​ច្បាប់​ដែរឬទេ។ ការ​ផ្ទៀងផ្ទាត់​បែបនេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រាកដ​ថា ប្លង់ទន់ ដែល​អ្នកលក់​កំពុង​មាន​ក្នុង​ដៃនេះ បាន​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ស្រប​ច្បាប់ ហើយ​ម្ចាស់ដី​ក៏​កាន់កាប់​ដោយ​ស្រប​ច្បាប់ ជៀស​វាង​ដី​មាន​ម្ចាស់​ពីរ-បី មក​ឈ្លោះ​ដណ្តើម​គ្នា ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ។

២-​ស្ថានភាពដី

ក្រោយ ​ពី​បាន​ពិនិត្យ​ឃើញ​ច្បាស់​លាស់ អំពី​ប្រភេទ​នៃ​​ឯកសារ​កាន់កាប់​ដីធ្លី​នេះ​ហើយ បើ​ទោះ​ជា​ដីនោះ​ជា​ដី​ភោគៈ ឬ​ក៏​ជា​ដី​កម្មសិទ្ធិ​ក៏ដោយ អ្នក​ទិញ​គួរ​​តែ​ពិនិត្យ​មើល​អំពី​ស្ថានភាព​ជុំវិញ​ដី​នោះ។ ត្រូវ​មើល​ថា តើ​នៅ​ជុំវិញ​នោះ មាន​ដី​ផ្សេង​ទៀត​ដែរឬទេ? តើ​មាន​របង ឬ​ព្រំ​ដី​កំណត់​ច្បាស់​លាស់​ដែរឬទេ។
ប្រសិន​បើ​មើលទៅ ឃើញ​ថា ព្រំដី​​នៅ​មិនទាន់​កំណត់​បាន​ច្បាស់លាស់ គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​វាស់វែង​កំណត់​ព្រំដី មុន​នឹង​ចុះ​កិច្ចសន្យា។ ការវាស់វែង​កំណត់ព្រំដីនេះ ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​មាន​វត្តមាន​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី ជា​អ្នក​ដឹង​ឮ។

ទាំងនេះ គឺ​ដើម្បី​ជៀសវាង​ជម្លោះ​ជាមួយ​អ្នក​ជិត​ខាង ក្រោយ​ពី​ទិញ​ដី​នេះ​បានហើយ។

៣-បន្ទុក​នៅ​លើ​ដី

គេ ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​​ដីនេះ​​ត្រូវ​បាន​យក​ទៅ​ដាក់​បញ្ចាំ​ធានាបំណុល ឬ​​​ជួល ឬ​ប្រវាស់​ ដែរ​ឬទេ? តើ​ដី​នេះ មាន​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​សេចក្តី​សម្រេច​របស់​តុលាការ ដែល​ហាម​មិន​ឲ្យ​លក់ ឬ​ក៏​​ជា​កម្មវត្ថុ ដែល​ត្រូវ​តុលាការ​រឹបអូស ដែរ​ឬទេ?
ប្រសិន​បើ​មាន គេ​ត្រូវ​តែ​ដោះបន្ទុក​នេះ​ឲ្យ​ជ្រះ​ស្រឡះ​ជាមុន​សិន មុន​នឹង​ចុះ​កិច្ចសន្យា​ទិញ។

៤-ដី​ជា​ចំណែក​ផ្លូវ

ដោយ ​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ប្រទេស​កម្ពុជា​កំពុង​អភិវឌ្ឍ ជា​ពិសេស ហេដ្ឋា​រចនាសម្ព័ន្ធ មុន​នឹង​ទិញ​ដី​ណាមួយ អ្នក​ទិញ​គួរ​​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​ដី​នេះ​មាន​ជាប់​ជា​ចំណែក​ផ្លូវ ឬ​ក៏​ត្រូវ​ចំ​​កន្លែង ដែល​​ជា​គម្រោង​អភិវឌ្ឍ​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ដែរ​ឬទេ។ បើ​សិន​ជា​មែន តើ​មាន​ការ​ប៉ះពាល់​ត្រឹម​កម្រិតណា?
តើ​កិច្ចសន្យា​ទិញ/លក់​អចលនវត្ថុ​ត្រូវ​ធ្វើ​ឡើង ក្នុង​​ទម្រង់​បែបណា ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​សុពលភាព​ពេញលេញ​តាមផ្លូវច្បាប់?
គេ ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​ជា​បឋម​ថា តើ​​​អ្នក​ចុះ​កិច្ចសន្យា​នេះ មាន​សិទ្ធិ​គ្រប់គ្រាន់ ក្នុង​ការ​ចុះ​ដែរឬទេ? គេ​ត្រូវ​មើល​ត្រង់​ចំណុច​ពីរ៖ តើ​​អ្នក​ចុះ​កិច្ចសន្យា​នេះ​ជា​រូបវ័ន្តបុគ្គល ឬ​ក៏​ជា​នីតិ​បុគ្គល (ក្រុមហ៊ុន ឬ​អង្គការ)?

ប្រសិន​បើ​ជា​រូបវ័ន្តបុគ្គល គេ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​​ដី​ដែល​គាត់​លក់​នេះ ជា​ទ្រព្យ​ឯកជន​របស់​គាត់ ឬ​ក៏​ជា​ទ្រព្យ​រួម ដែល​មាន​ម្ចាស់​ផ្សេង​ទៀត។ ប្រសិន​បើ​ជា​ទ្រព្យ​រួម គាត់​មិន​អាច​ចុះ​​កិច្ចសន្យា​លក់​តែ​ឯងបានទេ គឺ​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ព្រមព្រៀង​លក់ ពី​សំណាក់​ម្ចាស់ផ្សេង​ទៀត។
ប្រសិន ​បើ​ជា​នីតិបុគ្គល គេ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​​មើល​ថា តើ​អ្នក​មក​ចុះ​កិច្ចសន្យា បាន​ទទួល​សិទ្ធិ​ត្រឹមត្រូវ​ពី​ក្រុមប្រឹក្សា​ភិបាល (អង្គការ) ឬ​ក៏​ម្ចាស់​ភាគហ៊ុន (ក្រុមហ៊ុន) ដែរ​ទេ?
សម្រាប់​អ្នក​លក់ គឺ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​អ្នកទិញ មាន​សញ្ជាតិ​ខ្មែរ ដែរ​ឬទេ ពីព្រោះ​ថា តាម​ច្បាប់​កម្ពុជា ជនបរទេស​មិន​អាច​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​លើ​ដី​បានទេ។

បើ​សិន​ជា​ ពិនិត្យ​ទៅ​ឃើញ​ថា គូភាគី​​ពិត​ជា​មាន​សិទ្ធិ​ចុះ​កិច្ចសន្យា​ហើយ គេ​ត្រូវ​និយាយ​ពី​ទម្រង់​​ នៃ​កិច្ចសន្យា​ម្តង។ ការ​ទិញដូរ​អចលនវត្ថុ គឺ​ជា​កិច្ចសន្យា​ ដែល​មាន​លក្ខណៈពិសេស។ គូភាគី​មិន​អាច​​ចុះ​ហត្ថលេខា​​តាម​ទម្រង់​​ជា​លិខិត​ឯកជន​បាន​នោះទេ។ ដើម្បី​ឲ្យ​កិច្ចសន្យា​​មាន​សុពលភាព​ពេញលេញ​តាមផ្លូវ​ច្បាប់ កិច្ចសន្យា​ទិញដូរ​អចលនវត្ថុ​​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ឡើង​ក្នុង​ទម្រង់​ជា​លិខិត​យថា ​ភូត ដោយ​​គោរព​តាម​ទម្រង់​ និង​នីតិវិធី ដែល​កំណត់​ដោយ​ច្បាប់ ពោល​គឺ​កិច្ចសន្យា​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរ និង​មាន​ការ​ទទួល​ដឹង​ឮ​ពី​អាជ្ញាធរ​មាន​សមត្ថកិច្ច។

ដីកម្មសិទ្ធិ (ប្លង់រឹង)

ប្រសិន ​​​​បើ​ការទិញដូរ​នេះ​ធ្វើ​ឡើង​លើ​ដី​​កម្មសិទ្ធិ មានន័យថា អ្នក​លក់​គឺ​ជា​កម្មសិទ្ធិករ​ កាន់ “ប្លង់រឹង” ការ​ចុះ​កិច្ចសន្យា ត្រូវ​​ធ្វើ​ឡើង​តាម​ទម្រង់បែបបទ ដែល​ដាក់​ឲ្យ​ប្រើ​ដោយ​ក្រសួង​សុរិយោដី ដែល​គេ​ហៅ​ថា "លិខិត​លក់​ផ្តាច់”។

អ្នក​ទិញ និង​អ្នក​លក់​ ដោយ​ច្បាប់​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​សាក្សី​ម្នាក់​១​ផង​នោះ ត្រូវ​ផ្តិត​មេដៃ​លើ​លិខិត​លក់ ដោយ​មាន​ការ​ដឹង​ឮ​ពី​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ថ្នាក់​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ។
បន្ទាប់​មក គេ​ត្រូវ​យក​កិច្ចសន្យា​នេះ ទៅ​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ផ្ទេរ​សិទ្ធិ (កាត់ឈ្មោះ)។

ដំបូង ភាគី​ទាំង​ពីរ​ត្រូវ​​យក​កិច្ចសន្យា​លក់ ទៅ​ឲ្យ​​ការិយាល័យ​សុរិយោដី​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​កិច្ចសន្យា​នេះ​ពិត​ជា​បាន​ចុះ​ត្រឹមត្រូវ​តាម​នីតិវិធី​ដែរ​ឬទេ។ បើ​សិន​ជា​ការិយាល័យ​សុរិយោដី​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ ពិនិត្យ​មើល​ឃើញ​ថា ត្រឹមត្រូវ​ហើយ គេ​នឹង​បញ្ជូន​សំណុំរឿង​នេះ​ទៅ​មន្ទីរ​សុរិយោដី​ខេត្ត/ក្រុង ជា​អ្នក​​ពិនិត្យ​មើល​​ចុងក្រោយ មុននឹង​ធ្វើ​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ផ្ទេរ​កម្មសិទ្ធិ។
មុននឹង​​មន្ទីរសុរិយោដី ​ចុះបញ្ជី​ផ្ទេរសិទ្ធិ អ្នកទិញ​ត្រូវ​ទៅ​បង់​ពន្ធ​ជាមុនសិន (៤%​នៃ​តម្លៃដី)។ បន្ទាប់​ពី​បាន​បង្កាន់​ដៃ​​ពន្ធ​ហើយ ទើប​មន្ទីរ​សុរិយោដី ចារ​លើ​ប្លង់ដីនេះ​ថា អ្នកទិញ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ម្ចាស់ដី ចាប់​ពី​ពេលនេះ​តទៅ។

ដី​​ភោគៈ (ប្លង់ទន់)

សម្រាប់ ​ដី​ភោគៈ (ឬដី​ប្លង់ទន់) មិនមាន​នីតិវិធី​ចុះ​បញ្ជី​ផ្ទេរ​កម្មសិទ្ធិ​ នៅ​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី​ទេ ពីព្រោះ​ថា ដីនេះ​មិនទាន់​ជា​ដី​កម្មសិទ្ធិ ដូច្នេះ មិនទាន់​មាន​ចុះ​ នៅ​ក្នុង​បញ្ជី​រដ្ឋបាលដីធ្លី នៃ​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី​នៅឡើយទេ។
កិច្ចសន្យា​ទិញ/លក់​ដី​ប្រភេទ​នេះ ច្បាប់​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​​ការចុះ ដោយ​មាន​ការ​ដឹងឮ​ត្រឹម​អាជ្ញាធរ​ដែនដី​ប៉ុណ្ណោះ ដោយ​មិនចាំបាច់​ទៅ​ដល់​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី​ទេ។
នៅ​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​ ជាក់ស្តែង នៅ​កន្លែង​ខ្លះ កិច្ចសន្យា​លក់ដី​ភោគៈ គេ​ធ្វើ​ ដោយ​មាន​ការ​ដឹងឮ​តែ​ពី​អាជ្ញាធរ​ឃុំ/សង្កាត់​ប៉ុណ្ណោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅ​កន្លែង​ខ្លះ​ទៀត គេ​ធ្វើ​នៅ​ឃុំ/សង្កាត់​ហើយ គេ​ទៅ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ​​ជួយ​ដឹង​ឮ​មួយ​ដំណាក់​ទៀត។ ការ​ដឹង​ឮ​ពី​សំណាក់​អាជ្ញាធរ​ថ្នាក់​កាន់តែ​ខ្ពស់ គឺ​កាន់តែ​មាន​សុវត្ថិភាព៕


Monday, February 5, 2018

នៅ​ក្នុងនាទីយល់ដឹង​អំពី​ច្បាប់ នៅថ្ងៃ​នេះ សេង ឌីណា សូមធ្វើការ​ពន្យល់​ជុំវិញ កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ដែល​មាន​ចែង នៅ​ក្នុង​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី​ខ្មែរ។ កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ជា​កិច្ចសន្យា​ដែល​គេ​តែងតែ​ជួប​ប្រទះ​យ៉ាង​ញឹកញាប់​បំផុត នៅ​ក្នុង​ជីវភាព​រស់នៅ​ប្រចាំថ្ងៃ ហើយ​ដែល​គ្រប់គ្នា​គួរតែ​ស្វែងយល់​អំពី​សិទ្ធិ និង​ករណីយកិច្ច​របស់​​គូភាគី​នៃ​កិច្ចសន្យា​នេះ។

សំណួរ-តើ​អ្វី​ទៅជាកិច្ចសន្យា​ទិញលក់?
តាម​និយមន័យ ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​មាត្រា ៥១៥ នៃ​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ គឺ​ជា​កិច្ចសន្យាមួយ ដែល​ភាគី​ម្ខាង ហៅថា “អ្នកលក់” មាន​ករណីយកិច្ច​ត្រូវ​ផ្ទេរ​កម្មសិទ្ធិ​លើ​វត្ថុណាមួយ ទៅ​ឲ្យ​ភាគី​ម្ខាងទៀត ហៅថា “អ្នកទិញ” ហើយ​អ្នកទិញ​នេះ មានករណីយកិច្ច​ទូទាត់​លុយ​ ជា​ថ្លៃ​វត្ថុនោះ ទៅ​ឲ្យ​អ្នកលក់។

បើមើលទៅលើ​​និយមន័យនេះ យើងឃើញ​ថា កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ គឺ​ជា​កិច្ចសន្យា ដែល​យើង​ធ្វើ​ញឹកញាប់​ជាងគេ នៅ​ក្នុង​ជីវភាព​រស់នៅ​ប្រចាំថ្ងៃ។ ពេលខ្លះ​យើង​ក៏​ចាប់អារម្មណ៍​ដឹង​ថា វា​ជា​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ដូចជា ការ​ទិញលក់​ដីធ្លី ផ្ទះ​ ជាដើម។ ពេលខ្លះ​ក៏​យើង​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ដោយ​មិនចាប់អារម្មណ៍​ដឹង​ខ្លួន​ថា កំពុង​តែ​ចុះកិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ដូចជា ពេលយើង​ទៅផ្សារ​ទិញ​ខោអាវ ទិញ​សាច់ត្រី បន្លែ ឬ​ក៏​ទៅ​​ទិញ​គ្រឿងទេស (ប៊ីចេង អំបិល ស្ករ) គឺ​សុទ្ធសឹង​ជា​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់។
 
សំណួរ-​ក៏​ប៉ុន្តែ នៅ​ក្នុង​ការទិញលក់​ ដូចដែល​រៀបរាប់ខាងក្រោយ​នេះ យើង​មិនដែល​មាន​កិច្ចសន្យា​ជាលាយលក្ខណ៍​អក្សរ​ទេ គឺ​ធ្វើឡើង​ត្រឹមតែ​ផ្ទាល់មាត់​ទទេ។ តើ​វា​ជា​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ដែល​មាន​សុពលភាព​តាម​ផ្លូវច្បាប់ដែរ​ឬទេ?
 
កិច្ចសន្យា​ទិញលក់​ជាទូទៅ ច្បាប់​មិនតម្រូវ​ថា​ត្រូវ​តែ​ធ្វើឡើង​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរទេ (មាត្រា ៥១៦ នៃ​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី) លើកលែង​តែករណី​​​ដែល​មាន​បញ្ញត្តិ​ពិសេសណាមួយ​ (ឧទាហរណ៍​ កិច្ចសន្យា​ទិញលក់​ផ្ទះ ឬ​ដីធ្លី ជាដើម)។

ដូច្នេះ ការព្រមព្រៀង​ទិញលក់​ ធ្វើឡើង​ដោយផ្ទាល់មាត់ គឺ​ជា​កិច្ចសន្យា​ ដែល​មាន​សុពលភាព​ពេញលេញ តាមផ្លូវច្បាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ គូភាគី​នៃ​កិច្ចសន្យា​អាច​ព្រមព្រៀង​គ្នា កំណត់​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ជាលាយលក្ខណ៍​​អក្សរបាន។ អាច​ធ្វើ​ត្រឹមតែ​ជា​លិខិត​ឯកជន (កិច្ចសន្យា​ធ្វើឡើង​ជា​លក្ខណៈឯកជន ​រវាង​អ្នកលក់ និង​អ្នកទិញ) ឬ​អាច​ធ្វើ​ជា​ទម្រង់​លិខិត​យថាភូត (កិច្ចសន្យា​ដែល​តាក់តែង និង​​​មាន​ប្រថាប់ត្រា​​ដោយមន្រ្តី​​សាធារណៈ)។

ផលប្រយោជន៍​នៃ​ការ​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរ (បើទោះបី​ជា​ច្បាប់​មិនតម្រូវ​ក៏ដោយ) គឺ​​ទាក់ទង​នឹង​ភស្តុតាង នៅ​ក្នុងករណី​មាន​វិវាទ។ បើ​ធ្វើ​ត្រឹមតែ​ផ្ទាល់មាត់ កិច្ចសន្យា​ទិញលក់​នេះ​​​មាន​សុពលភាព​ពេញលេញ​ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​មាន​វិវាទ ការ​បង្ហាញ​ភស្តុតាង អំពី​អ្វី ដែល​និយាយ​គ្នា​តែ​មាត់ទទេ គ្មាន​លិខិត​ជាលាយលក្ខណ៍​អក្សរ វា​អាច​នឹង​មាន​បញ្ហា​ស្មុគស្មាញ។

ណាមួយ​ទៀត ការ​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ត្រឹមតែ​ផ្ទាល់មាត់ វា​អាច​នាំ​ឲ្យ​​មាន​ភាព​ស្រពិចស្រពិល ការ​យល់ច្រឡំ​ទៅលើ​អ្វី​ដែល​បាន​ព្រមព្រៀងគ្នា ឬ​ក៏​ការ​ភ្លេចភ្លាំង​ជាដើម។ បើ​សរសេរ​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរ​ វា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​គូភាគី​​យល់​ច្បាស់​លាស់​ជាង អំពី​ខ្លឹមសារ​នៃ​កិច្ចសន្យា​។

ដូច្នេះ កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ បើទោះបី​ជា​ច្បាប់​មិន​តម្រូវ​ក៏​ដោយ ក៏​គូភាគី​គួរ​តែ​ពិចារណា​រៀបចំ​ធ្វើ​​ជា​លាយលក្ខណ៍​អក្សរដែរ ជាពិសេស ចំពោះ​កិច្ចសន្យា ដែល​មាន​ទំហំ​ទឹកប្រាក់​ច្រើន​ ឬ​ក៏​មាន​លក្ខណៈស្មុគស្មាញ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ ឬ​យល់​មិនច្បាស់​អំពី​ខ្លឹមសារ​នៃ​កិច្ចសន្យា។
 
សំណួរ-ចុះបើ​សិន​ជា​ការ​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ជាលាយលក្ខណ៍​អក្សរ​នេះ ចាំបាច់​ត្រូវ​​រក​មេធាវី​ឲ្យ​សរសេរ​ឲ្យ តើ​សោហ៊ុយ​ក្នុងការ​ធ្វើ​លិខិត​ស្នាម​នេះ ខាងណា​ជា​អ្នក​ចេញ?
 
ក្រមរដ្ឋប្បវេណី (មាត្រា ៥២២) កំណត់​ថា សោហ៊ុយ​ធ្វើលិខិត ឬ​សោហ៊ុយ​ផ្សេងៗ​ទៀត ដែល​ចំណាយ​ក្នុងការ​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​លក់ទិញ ភាគី​ទាំងសងខាង​ត្រូវ​ចេញ​ស្មើ​គ្នា (ពាក់កណ្តាលម្នាក់)។ ក៏ប៉ុន្តែ បើ​សិន​ជា​គូភាគី​ព្រមព្រៀង​គ្នា ចង់​កំណត់​ផ្សេង​ក្រៅពីនេះ ក៏​ច្បាប់​មិនហាមឃាត់​ដែរ។

ត្រង់ចំណុចនេះ យើងសង្កេតឃើញ​ថា ក្រមរដ្ឋប្បវេណីខ្មែរ​​ចែង​ខុស​ពី​ច្បាប់​បារាំង ព្រោះ​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី​​បារាំង​ចែង​កំណត់​ឲ្យ​អ្នកទិញ​ជា​អ្នក​ទទួលបន្ទុក​លើ​សោហ៊ុយ ក្នុងការ​ធ្វើលិខិត និង​សោហ៊ុយ​ពាក់ព័ន្ធ​ផ្សេងទៀត ក្នុងការ​ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ គឺ​ជា​បន្ទុក​របស់​អ្នកទិញ (មាត្រា ១៥៩៣ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី​បារាំង)។ ដូចជា នៅ​ក្នុង​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់​ផ្ទះ អ្នកទិញ គឺ​ជា​អ្នកត្រូវ​ទទួលបន្ទុក​​បង់​ថ្លៃ​ធ្វើ​លិខិតស្នាម​ផ្ទេរកម្មសិទ្ធិ ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ដោយ​សាការី (Notaire)។
 
សំណួរ-តើ​អ្នកទិញ និង​អ្នកលក់​ត្រូវ​មាន​កាតព្វកិច្ច​អ្វីខ្លះ?
 
ករណីយកិច្ច​របស់​អ្នកទិញ
 
ចំពោះ​អ្នកទិញ កាតព្វកិច្ច​មាន​តិច​ជាង​អ្នកលក់។ កាតព្វកិច្ច​​ធំបំផុត​របស់​អ្នកទិញ គឺ​បង់ថ្លៃទិញ ទៅតាម​កិច្ចសន្យា។ ការបង់ថ្លៃទិញ​នេះ គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទៅតាម​កាលបរិច្ឆេទ និង​ទីកន្លែង​ដែល​បាន​កំណត់ នៅ​ក្នុង​កិច្ចសន្យា។

កាតព្វកិច្ច​មួយទៀត គឺ​កាតព្វកិច្ច​ទទួល​វត្ថុ ទៅតាម​ការ​កំណត់​ក្នុង​កិច្ចសន្យា។ តាម​មាត្រា ៥៥៩ នៃ​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី ប្រសិនបើ​អ្នកទិញ​មានការយឺតយ៉ាវ​ក្នុងការ​បំពេញ​ករណីយកិច្ច​ទទួលវត្ថុ អ្នកលាក់​អាច​ទាមទារ​សំណង ប្រសិនបើ​​ការយឺតយ៉ាវនេះ​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ទទួលរង​នូវ​ការ​ខូចខាត​អ្វីមួយ ឬ​ក៏​អាច​ទាមទារ​រំលាយ​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់​នេះ​វិញ​បាន។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើ​ដល់​ថ្ងៃ​កំណត់​ទទួលវត្ថុ ហើយ​អ្នកទិញ​មក​មិនទទួលទេ អ្នកទិញ​ត្រូវ​ជា​អ្នក​ទទួលបន្ទុក​ហានិភ័យ នៃ​ការ​បាត់បង់ ឬ​ខូចខាត​វត្ថុ​នេះ។
 
ករណីយកិច្ច​របស់​អ្នកលក់
 
ចំពោះ​អ្នកលក់វិញ កាតព្វកិច្ច​​​សំខាន់​ទីមួយ​របស់​គាត់ គឺ​ត្រូវ​ប្រគល់​វត្ថុ ឬ​ផ្ទេរសិទ្ធិ​លើ​ទ្រព្យសម្បត្តិ ដែល​គាត់​បាន​ព្រមព្រៀង​លក់ ទៅ​ឲ្យ​អ្នកទិញ (មាត្រា ៥៣០)។ សិទ្ធិ​លើ​ទ្រព្យ ឬ​វត្ថុ ដែល​ត្រូវ​ប្រគល់​ទៅ​ឲ្យ​អ្នកទិញ​នេះ ត្រូវ​តែ​មាន​បរិមាណ និង​គុណភាព ដូច​អ្វី ដែល​បាន​ព្រមព្រៀង​គ្នា។

ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើ​ការ​ប្រគល់​វត្ថុ ឬ​ការ​ផ្ទេរសិទ្ធិ​លើ​ទ្រព្យ ត្រូវ​ធ្វើ នៅ​ក្រោយ​ការ​បង្កើត​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ អ្នកលក់ មាន​ករណីយកិច្ច​ថែរក្សា​វត្ថុ ឬ​ទ្រព្យ​នោះ​ឲ្យ​បាន​គង់វង់​ល្អ រហូតដល់​ពេល​ប្រគល់​ទៅ​ឲ្យ​អ្នកទិញ (មាត្រា ៥៥២)។ ច្បាប់​តម្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​លក់​ថែរក្សា​វត្ថុ ឬ​ទ្រព្យ​ ដែល​ជា​កម្មវត្ថុ​នៃ​ការ​លក់​នេះ ឲ្យ​បាន​ហ្មត់ចត់ “ក្នុងនាម​ជា​អ្នក​គ្រប់គ្រង​ដ៏ល្អ” (គឺ​ថែរក្សា​ដូចជាការ​ថែរក្សា​ទ្រព្យ​ផ្ទាល់ខ្លួន​ឯង​ផ្សេងទៀត​អ៊ីចឹងដែរ​) មិនមែន​អាង​តែ​បាន​ចុះកិច្ចសន្យា​លក់​រួចហើយ ទុក​វត្ថុ​នោះ​ចោល លែង​រវីរវល់​ថែទាំ នាំ​ឲ្យ​បាត់បង់ ឬ​ខូចខាត​ នោះទេ។

ក្នុងករណី​ដែល​អ្នកលក់​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់បង់ ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូចខាត​វត្ថុ ដែល​ជា​កម្មវត្ថុ​នៃ​ការ​លក់ ដោយសារ​តែ​មាន​ការ​ធ្វេសប្រហែស មិនបាន​គោរព​ករណីយកិច្ច​ថែរក្សាវត្ថុ ដូចមាន​ចែង​ក្នុង​ច្បាប់​នេះទេ គាត់​នឹង​ត្រូវ​ទទួលខុសត្រូវ​ចំពោះ​អ្នកទិញ ទៅតាម​អ្វី​ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​កិច្ចសន្យា ឬ​ត្រូវ​សងសំណង​ខូចខាត ​ទៅតាមការចែង​ក្នុង​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី ទាក់ទង​នឹង​​សំណងខូចខាត​ក្នុងករណី​មិនគោរព​កាតព្វកិច្ច​តាមកិច្ចសន្យា (ផ្នែកទី៣ ជំពូកទី៤ គន្ថីទី៤ នៃ​ក្រមរដ្ឋប្បវេណី)។

ករណីយកិច្ចសំខាន់មួយ​ទៀត​របស់​អ្នកលក់ គឺ​ករណីយកិច្ច​ផ្តល់​ព័ត៌មាន ចំពោះ​អ្នកទិញ គឺ​ព័ត៌មាន​ចាំបាច់ ដែល​ជាប់ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​វត្ថុ ដែល​ខ្លួនលក់នេះ ជាពិសេស ក្នុងករណី​លក់​ផ្ទះ ឬ​ក៏​ដីធ្លី អ្នក​លក់​ត្រូវ​ពន្យល់​ដល់​អ្នក​ទិញ​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់លាស់​ អំពី​​ខ្លឹមសារ​នៃ​សិទ្ធិ​លើ​អចលនវត្ថុ​ អំពី​ព្រំដែន​នៃ​អចលនវត្ថុ និង​ពី​បន្ទុក​ផ្សេងៗ​ ដែល​អាច​មាន​លើ​អចលនវត្ថុ​នេះ ដូចជា ករណី​មាន​សេវភាព​តម្រូវ​ឲ្យ​បើក​ផ្លូវ​ឆ្លងកាត់​ ទៅ​ដី​អ្នកជិតខាង ជាដើម។

ប្រសិន​បើ​អ្នកលក់​មិន​បំពេញ​តាម​ករណីយកិច្ច​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​នេះទេ ឬ​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​មិនគ្រប់គ្រាន់ ឬ​មិន​ច្បាស់លាស់​ គាត់​ជា​អ្នក​ទទួលខុសត្រូវ​ចំពោះ​ការ​ខូចខាត​ណាមួយ ដែល​កើតឡើង ដោយសារ​ការ​ខកខាន​មិនបាន​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​នេះ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ប្រសិនបើ​អ្នក​លក់​ផ្តល់​ព័ត៌មានមិនពិត ឬ​លាក់បាំង​ការពិត​ដោយ​ចេតនា ហើយ​ព័ត៌មាន​មិនពិត ឬ​ព័ត៌មាន​ដែល​លាក់កំបាំង​នេះ គឺ​ជា​ចំណុច​សំខាន់ ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល​លើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​អ្នកទិញ ក្នុងករណីនេះ អ្នកទិញ​អាច​សុំ​លុបចោល​កិច្ចសន្យា​នេះ​វិញបាន ដោយ​លើក​យក​ការ​ឆបោក​មក​ធ្វើ​ជា​មូលហេតុ។​

សំណួរ-នៅ​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​ជាក់ស្តែង យើងឃើញ​នៅ​ក្នុង​ការ​ទិញលក់ ពេលខ្លះ មាន​ការ​តម្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​ទិញ​កក់​លុយ​ទុក​ជាមុន។ តើ​ការបង់លុយកក់នេះ មាន​ចែង​កំណត់​នៅ​ក្នុង​ច្បាប់ដែរ​ឬទេ?
 
នៅ​ក្នុង​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់ ការបង់ប្រាក់កក់​មិនមែន​ជា​កាតព្វកិច្ច​ដែល​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ទេ ក៏ប៉ុន្តែ ច្បាប់​ក៏​មិនបាន​ហាមឃាត់​ដែរ មានន័យថា វា​អាស្រ័យ​ទៅតាម​ការ​កំណត់​របស់​អ្នកទិញ និង​អ្នកលក់។ ក្រមរដ្ឋប្បវេណី​មានចែង​អំពី​រឿង​ប្រាក់កក់​នេះ គឺ​ចែង​ត្រង់មាត្រា ៥១៨ ដែល​ថា បើ​អ្នកទិញ​បាន​បង់ប្រាក់កក់​ទៅ​ឲ្យ​អ្នកលក់ អ្នកទិញ​អាច​រំលាយ​កិច្ចសន្យា​ទិញលក់វិញ ដោយ​បោះបង់​ប្រាក់កក់​នេះ​ចោល។ ចំពោះ​អ្នកលក់វិញ ក៏​អាច​រំលាយ​កិច្ចសន្យា​នេះ​បានដែរ ដោយ​ត្រូវ​សងប្រាក់ស្មើ​នឹង ២ដង នៃ​ប្រាក់កក់​នេះ​មកវិញ (មានន័យថា ត្រូវ​ប្រគល់​ប្រាក់កក់​មក​ឲ្យ​អ្នកទិញវិញ ហើយ​ត្រូវ​បូកបន្ថែម​ពីលើ​ នូវ​ប្រាក់​សំណង ដែល​ស្មើ​នឹង​ប្រាក់​កក់នេះ)៕

ការចុះ​បញ្ជីដីធ្លី និង​ការចេញ​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិ មាន​នីតិវិធី​ពីរ គឺ​ការ​ចុះ​បញ្ជី​តាម​ការ​ស្នើ​សុំ​របស់​ម្ចាស់ដី ដែល​គេ​ឲ្យ​ឈ្មោះថា ការចុះបញ្ជី​ដាច់ដោយដុំ និង​ការចុះបញ្ជី​​មួយឃុំម្តងៗ​តាម​ការ​កំណត់​របស់​​​រដ្ឋាភិបាល ដែល​គេ​ហៅថា ​ការចុះបញ្ជី​មានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ។
កាល​ពី​សប្តាហ៍មុន លោក-អ្នក​បាន​ជ្រាបរួចមក​ហើយ​អំពី​នីតិវិធី នៃ​ការ​ចុះបញ្ជី​ដាច់ដោយដុំ។ នៅថ្ងៃនេះ សេង ឌីណា សូមលើក​យក​នីតិវិធី​​នៃ​ការចុះបញ្ជី​មានលក្ខណៈ​ជា​ប្រព័ន្ធ មកជូន​លោក-អ្នកស្តាប់។

ក្រោយ​ពី​របប​ខ្មែរក្រហម​ដួលរលំ​ទៅ រាល់​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ​​លើ​ដីធ្លី នៅទូទាំងប្រទេស​ត្រូវ​បាត់បង់​ទាំងអស់។ ច្បាប់​បាន​កំណត់​​លុបចោល​រាល់​របប​កម្មសិទ្ធិ​ទាំងអស់ ដែល​មាន​មុន​ឆ្នាំ​១៩៧៩។ ដើម្បី​រៀបចំ​កសាង​បញ្ជី​ដីធ្លី និង​ចេញ​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ​ដីធ្លី​ នៅទូទាំងប្រទេស ឡើងវិញ ច្បាប់​បាន​កំណត់​បង្កើត​នីតិវិធី​ពិសេស​មួយ គឺ​ “ការចុះ​បញ្ជីដីធ្លី​មាន​លក្ខណៈ​ជា​ប្រព័ន្ធ”។
ការចុះបញ្ជីដីធ្លី​ មានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ គឺ​ជា​ការចុះបញ្ជីដីធ្លី ដែល​កើត​ចេញ​ពី​គំនិត​ផ្តួចផ្តើម​របស់​រដ្ឋាភិបាល ដោយ​មិនចាំបាច់​មាន​ការ​ស្នើ​សុំ​ពី​ម្ចាស់ដីឡើយ។ រដ្ឋាភិបាល​ជា​អ្នក​កំណត់​ជ្រើសរើស​ភូមិ ឬ​ឃុំ​ណាមួយ ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ការចុះបញ្ជីដីធ្លី។
នីតិវិធី​នៃ​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ដីធ្លី​មានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធនេះ ត្រូវ​ចែកចេញ​ជា​ ៥ដំណាក់​កាល​សំខាន់ៗ៖
ដំណាក់កាល​ទី១៖ ត្រៀមរៀបចំ
នៅ ​ក្នុង​ដំណាក់​កាល​នេះ រដ្ឋាភិបាល​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ប្រកាស​កំណត់​តំបន់​វិនិច្ឆ័យ​ថា តើ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ចុះបញ្ជីដីធ្លី នៅ​ក្នុង​ឃុំ​ណាមួយ។
នៅ​ក្នុង​ ដំណាក់​កាល​នេះ អាជ្ញាធរ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ជូន​ដំណឹង​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ នៅ​ក្នុង​ឃុំ ឲ្យ​បាន​ជ្រាប​អំពី​ការចុះ​បញ្ជីដីធ្លីនេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ត្រៀម​ខ្លួន​ចូលរួម​ក្នុង​ដំណើរ​ការ​នេះ។
គណៈកម្មការ ​មួយ​ត្រូវ​បង្កើត​ឡើង ដើម្បី​​ជួយ​ដល់​ដំណើរ​ការ​នៃ​ការ​​ចុះបញ្ជី​មាន​លក្ខណៈ​ជាប្រព័ន្ធ។ គណៈកម្មការ​នេះ​មាន​សមាសភាព​ដូចតទៅ៖
-អភិបាល​ខេត្ត-ក្រុង ជាប្រធាន
-អភិបាល​ស្រុក-ខ័ណ្ឌ ជាសមាជិក
-ប្រធានក្រុម​បច្ចេកទេសវាស់វែង ជាសមាជិក
-មេឃុំ-ចៅសង្កាត់ ឬ​តំណាង​ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ-សង្កាត់ ជាសមាជិក
-គ្រប់មេភូមិ​ទាំងអស់ នៅ​ក្នុង​​ឃុំ-សង្កាត់ ជា​សមាជិក
-ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ ២រូប ដែល​ស្គាល់​ប្រវត្តិដី​ នៅក្នុង​ឃុំ ជាសមាជិក
ដំណាក់កាលទី២៖ វាស់វែង និង​​កសាង​ប្លង់​សុរិយោដី
ម្ចាស់ដី គឺ​ជា​អ្នក​កំណត់​ព្រំ ជាមួយ​អ្នក​ជិតខាង។ ចំណែក មន្រ្តី​បច្ចេកទេស គ្រាន់តែ​ជា​អ្នក​ចុះ​ទៅវាស់វែង ទៅតាម​ព្រំ ដែល​ចង្អុល​បង្ហាញ​ ដោយ​ម្ចាស់ដី​តែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​កាល​នេះ ការ​ចូលរួម​ចំណែក​ពី​ម្ចាស់ដី មាន​សារៈសំខាន់​ណាស់។
ម្ចាស់ដី ក៏​ត្រូវ​ត្រៀម​នូវ​ឯកសារ​ចាំបាច់​មួយ​ចំនួន​ផង​ដែរ។ ឯកសារ​ទាំងនេះ រួមមាន សំបុត្រ​កំណើត, អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ​សញ្ជាតិ​ខ្មែរ, សៀវភៅ​គ្រួសារ, សៀវភៅ​ស្នាក់នៅ, សំបុត្រ​អាពាហ៍ពិពាហ៍​, បណ្តាំ​មរតក, សាលក្រម​តុលាការ, លិខិត​ទិញ-លក់ ។ល។
ដំណាក់កាលទី៣៖ ផ្សព្វផ្សាយ
អាជ្ញាធរ ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​បិទផ្សាយ​ជា​សាធារណៈ នូវ​ប្លង់​សុរិយោដី និង​បញ្ជី​ឈ្មោះ​ម្ចាស់ដី ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ពាក់ព័ន្ធ​អាច​ធ្វើ​ការ​ត្រួតពិនិត្យ​ និង​តវ៉ា​​សុំ​ធ្វើ​ការ​កែប្រែ ប្រសិន​បើ​មាន​កន្លែង​មិន​ត្រឹមត្រូវ។
គួរ​បញ្ជាក់ថា នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​ការ​ចុះបញ្ជីនេះ ប្រសិន​បើ​កើត​មាន​វិវាទ​ណាមួយ ដូចជា វិវាទ​រឿង​ព្រំដី​ជាដើម ភាគី​ជម្លោះ​​អាច​សុំ​ឲ្យ​គណៈកម្មការ​រដ្ឋបាល​ជួយដោះស្រាយ និង​សម្រុះសម្រួល​ឲ្យ ដោយ​មិនចាំបាច់​ប្តឹងផ្តល់​គ្នា ទៅដល់​តុលាការ​នោះទេ។
ដំណាក់កាលទី៤៖ វិនិច្ឆ័យ និង​សម្រេច
ដំណាក់ ​កាល​នេះ គឺ​មាន​ពាក់ព័ន្ធ​តែ​ជាមួយ​​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​តែប៉ុណ្ណោះ។ ផុត​រយៈពេល ៣០​ថ្ងៃ ដែល​បើក​ឲ្យ​មាន​ការតវ៉ា មន្រ្តី​មាន​សមត្ថកិច្ច ត្រូវ​ធ្វើ​ការពិនិត្យ ទៅ​លើ​ប្លង់​សុរិយោដី និង​បញ្ជី​ឈ្មោះ​ម្ចាស់ដី ដែល​ត្រូវ​ចុះ​ក្នុង​សៀវភៅគោលបញ្ជីដីធ្លី។ ដី​ទាំងឡាយ​ណា​ ដែល​មិនជាប់​មាន​ទំនាស់ ហើយ​មិនមែន​ចូល​ជាដី​របស់​រដ្ឋ នឹង​ត្រូវ​ចុះ​ក្នុង​សៀវភៅ​គោលបញ្ជី​ដីធ្លី ហើយ​ប្រធាន​មន្ទីរ​ភូមិបាល​ខេត្ត-ក្រុង នឹង​ចុះហត្ថលេខា​លើ​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិស្ថាពរ។
ដំណាក់កាលទី៥៖ ការចែកប័ណ្ណ
គឺ ​ជាដំណាក់​កាល​ចុងក្រោយ។ ក្រោយ​ពី​​អាជ្ញាធរ​ចុះហត្ថលេខា​ចេញ​ប័ណ្ណ​ហើយ ប័ណ្ណ​ទាំងនេះ​នឹង​ត្រូវ​ចែក​ជូន​ដល់​ម្ចាស់ដី​វិញ។ ម្ចាស់ដី​ត្រូវ​​ទៅ​ទទួល​ប័ណ្ណ​ ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ ហើយ​ប័ណ្ណ​នេះ គឺ​ជា​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ថិ​ស្ថាពរ។
គិត​រហូត​មកទល់ពេលនេះ ការចុះបញ្ជីដី​ធ្លី​មានលក្ខណៈ​ជា​ប្រព័ន្ធ​នេះ ទើប​តែ​ធ្វើ​បាន​ប្រមាណ​ជាង ២០% តែប៉ុណ្ណោះ។
គួរបញ្ជាក់ ​​ថា បើ​ទោះជា​​ការចុះបញ្ជី​លក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ​នៅ​មិនទាន់​បាន​ចប់សព្វគ្រប់ នៅទូទាំងប្រទេស​ក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ការចុះបញ្ជី​ដាច់ដោយដុំ ទៅតាម​ការស្នើសុំ​របស់​ម្ចាស់ដី នៅតែអាច​ធ្វើ​ទៅបាន ក្នុង​ពេលទន្ទឹម​​គ្នា​នេះ៕

ការកាន់កាប់​ដីធ្លី ដោយ​មិនមាន​ប័ណ្ណ​កាន់កាប់​ត្រឹមត្រូវ អាច​នឹង​បង្ក​ឲ្យ​មាន​វិវាទ បើទោះជា​ការកាន់កាប់​នោះ ជាការ​កាន់កាប់​ដោយ​ស្របច្បាប់​ក៏ដោយ។ ប័ណ្ណ​កាន់កាប់​ដីធ្លី គឺ​ជា​ឯកសារ​ច្បាប់​ដ៏សំខាន់ ដែល​ភស្តុតាង​ បញ្ជាក់អំពី​​កម្មសិទ្ធិ ឬ​ការ​កាន់កាប់​ ដោយ​ស្រប​ច្បាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ សំណួរ​សួរថា ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​តម្លៃ​ត្រឹមត្រូវ​តាម​ផ្លូវច្បាប់ តើ​ប័ណ្ណ​នេះ​ត្រូវ​ចេញ​ដោយ​អាជ្ញាធរ​ថ្នាក់ណា? ​ដើម្បី​បាន​ប័ណ្ណ​នេះ ​អ្នកសុំ​ត្រូវ​គោរព​តាមនីតិវិធី​អ្វី​ខ្លះ?

ដូច​ដែល​​លោក​-អ្នក​ស្តាប់ បាន​ជ្រាប​រួចមក​ហើយ នៅ​ក្នុង​កម្មវិធី​យល់ដឹង​អំពីច្បាប់ លើកមុន ថា ការ​កាន់កាប់​ដីធ្លី ឬ​ការកាន់កាប់​អចលនវត្ថុ​ជាទូទៅ អាច​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ពីរ៖ ជា​ការកាន់កាប់​ក្នុង​ឋានៈ​ជា​ភោគី ឬការ​កាន់កាប់​ក្នុង​ឋានៈជា​ម្ចាស់ដី (ឬ​កម្មសិទ្ធិករ)។
អ្នកកាន់កាប់​​ដីធ្លី ទោះជា​ក្នុង​រូបភាពណាមួយ​ក៏ដោយ ជាម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិក៏ដោយ គ្រាន់តែ​ជា​ភោគី​ក៏ដោយ សុទ្ធតែ​មាន​សិទ្ធិសុំ​ប័ណ្ណ​កាន់កាប់ ដើម្បី​ទុកជាភស្តុតាង​ផ្លូវច្បាប់ បញ្ជាក់​អំពី​សិទ្ធិរបស់ខ្លួន លើ​ដី​នេះ។
ដោយ​ការកាន់កាប់ដីធ្លី អាចធ្វើ​ឡើង​ ក្នុង​រូបភាព​ពីរ ប័ណ្ណ​កាន់កាប់​ក៏​​មានពីរប្រភេទដែរ៖ គឺ​ប័ណ្ណ​ភោគៈ និង​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ។
ដើម្បី ​ទទួល​បាន​ប័ណ្ណ​​នេះ ម្ចាស់ដី​ត្រូវ​ដាក់​ពាក្យសុំ​ទៅ​ការិយាល័យភូមិបាល​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ តាមរយៈ​មេឃុំ/ចៅសង្កាត់ ដែល​ដី​នោះ​តាំងនៅ។
នៅ​ក្នុង​ជំហាន​ដំបូង មេឃុំ/ចៅសង្កាត់ ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​បញ្ជាក់​លើ​​​ចំណុចពីរ៖ ទី១ បញ្ជាក់​អំពី​អត្តសញ្ញាណ ស្ថានភាព និង​ប្រវត្តិ​ដី (កាលបរិច្ឆេទ​នៃ​ការ​ចូល​កាន់កាប់) និង​​ទី២ គឺ​បញ្ជាក់​អំពី​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ម្ចាស់ដី (ឈ្មោះ អត្រានុកូលដ្ឋាន ទីលំនៅ ជាដើម)។
​នៅ​ក្នុង​ករណី ដែល​​ម្ចាស់ដី មាន​ទីលំនៅ នៅឃុំ/សង្កាត់​ផ្សេង ពី​ឃុំ​/សង្កាត់​ ដែល​ដី​តាំងនៅ ការ​បញ្ជាក់​ត្រូវ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ឃុំ​/សង្កាត់​​ពីរ៖ គឺ​ឃុំ/សង្កាត់​ ដែល​ដីតាំងនៅ ជាអ្នក​បញ្ជាក់​អំពី​អត្តសញ្ញាណ និង​ស្ថានភាពដី ចំណែក​ឃុំ/សង្កាត់​ ដែល​ជា​លំនៅ​របស់​ម្ចាស់ដី គឺ​ជា​អ្នក​បញ្ជាក់​អំពី​អត្តសញ្ញាណ​របស់​ម្ចាស់ដី។
បន្ទាប់​ពី​បាន​ ទទួល​ការ​បញ្ជាក់​ពី​​ពី​មេឃុំ ឬ​ចៅសង្កាត់​រួចរាល់​ហើយ ដំណាក់​កាល​បន្ទាប់​មកទៀត គឺ​​សុំ​ទៅ​សាលា​​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ ដែលដីតាំងនៅ ដើម្បី​​​​ចាត់ចែង​ឲ្យ​មន្រ្តី​សុរិយោដី​ស្រុក​ចុះ​​វាស់វែង​កំណត់​​ព្រំដី។ នៅ​ក្នុង​ការវាស់វែង​នេះ ម្ចាស់ដី គឺ​ជា​ចង្អុលបង្ហាញ​អំពី​ព្រំដី ចំណែក​មន្រ្តី​សុរិយោដី គ្រាន់តែ​ជា​អ្នក​វាស់​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់​ពី​បាន​វាស់​វែង​ហើយ​ មន្រ្តី​សុរិយោដី​ស្រុក​នឹង​រៀបចំ​គូស​ប្លង់​ក្បាលដី។
គួរ​បញ្ជាក់ថា នៅ​ក្នុង​ការ​កសាង​ប្លង់​សុរិយោដី​នេះ សាលា​ស្រុក​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ជាសាធារណៈ ដើម្បី​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​បុគ្គល​ពាក់ព័ន្ធ​ធ្វើ​ការតវ៉ា។ នៅមុនពេលចុះវាស់វែង ក៏​មាន​ការ​ជូនដំណឹង​ជាសាធារណៈ (១៤ថ្ងៃ​មុន​ពេលចុះវាស់)។ នៅក្រោយ​​ពេល​គូសប្លង់​សុរិយោដី​រួចហើយ ក៏​មាន​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ជាសាធារណៈ​ជាថ្មី​ម្តង់​ទៀត ​អំពី​ប្លង់​ដី និង​អត្តសញ្ញាណ​ម្ចាស់ដី។
៣០​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ការ​ប្រកាស​ផ្សាយនេះ ប្រសិន​បើ​គ្មាន​ការ​តវ៉ា​ណាមួយ​ទេនោះ អាជ្ញាធរ​ស្រុក/ខ័ណ្ឌ នឹង​​បញ្ជូន​សំណុំរឿង​ទៅ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​សុរិយោដី​ថ្នាក់ខេត្ត/ក្រុង ​ជា​អ្នកពិនិត្យ​សម្រេច​ជា​ចុងក្រោយ ក្នុង​ការ​ចេញ​ប័ណ្ណ​ជូន​ដល់​ម្ចាស់សាម៉ី ដែល​ជា​អ្នក​សុំ៕
បញ្ហា​ដីធ្លី នៅ​តែ​ជា​រឿង​ចម្រូងចម្រាស់​មួយ នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា។ របបកម្មសិទ្ធិ​ចាស់ មុន​ឆ្នាំ​១៩៧៩ ត្រូវ​បាន​លុបចោល។ អ្នក​ដែល​​កាន់កាប់​​​ដីធ្លី ក្រោយ​ឆ្នាំ​១៩៧៩ នៅ​តែ​មាន​ច្រើន ដែល​កាន់កាប់​ដោយ​គ្មាន​ប័ណ្ណ​សម្គាល់​កម្មសិទ្ធិ។

វិវាទ​បាន​កើត​ឡើង​ជា​ញឹកញាប់ ជុំវិញ​បញ្ហា​ដីធ្លីនេះ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយបាន​ជា នៅ​ក្នុង​នាទី​យល់​ដឹង​អំពី​ច្បាប់​ វិទ្យុយើង​​​លើក​យក​បញ្ហា​ដីធ្លី មក​និយាយ​មុនគេ ដោយ​ចាប់​ផ្តើម​ដំបូង អំពី​​​ការ​កាន់កាប់​ដី ដោយ​មិនមាន​ប័ណ្ណ ដោយ​មាន​​ការ​ឆ្លើយ​បំភ្លឺ​ពី​បណ្ឌិត ហ៊ែល ចំរើន។​

១-ខ្ញុំកាន់កាប់​ដី​មួយ​កន្លែង​តាំងពី​ឆ្នាំ ​១៩៧៩​មក។ ជា​ការ​កាន់កាប់​ដោយ​ស្របច្បាប់ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមាន​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ។ តើ​ខ្ញុំ​មាន​សិទ្ធិ​ជា​អ្វី​ លើ​ដីនេះ?
អ្នក ​ដែល​បាន​កាន់កាប់​ដី ឬ​អចលន​វត្ថុ​ផ្សេងទៀត ពី​ឆ្នាំ​១៩៧៩​មក បើ​សិន​ជា​មិនទាន់​មាន​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិ​ចេញ​ដោយ​អាជ្ញាធរ​មាន​សមត្ថកិច្ចទេ អ្នក​នោះ​មិនមែន​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​លើ​អចលនវត្ថុ​នេះ​ទេ គឺ​មាន​សិទ្ធិ​ត្រឹម​តែ​ជា​ភោគី (អ្នក​កាន់កាប់​ស្របច្បាប់) ប៉ុណ្ណោះ។
២-​ក្នុង​ឋានៈជា​ភោគី តើ​ខ្ញុំ​មាន​សិទ្ធិ​​អ្វី​ខ្លះ​លើ​ដីនេះ?
ភោគី ​​មាន​សិទ្ធិ​ប្រហាក់​ប្រហែល​នឹង​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ដែរ ពោល​គឺ​មាន​សិទ្ធិ​ប្រើប្រាស់ អាស្រ័យ​នៅ ដាំដុះ ប្រវាស់ ជួល បញ្ចាំ លក់ ឬ​ផ្ទេរ​ទៅ​ឲ្យ​កូនចៅ ។ល។
នៅ​ក្នុង​ករណី​មាន​ការ​ផ្ទេរ​កម្មសិទ្ធិ​ នេះ អ្នក​ទទួល​អចលនវត្ថុ​ពី​ភោគី គឺ​ទទួល​បាន​ត្រឹម​តែ​សិទ្ធិ​​ជា​ភោគី​ដដែល មិនមែន​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​នោះទេ។
ភោគី និង​កម្មសិទ្ធិករ​ មាន​ទំហំ​សិទ្ធិ​ដូចគ្នា។ អ្វី​ដែល​ខុសគ្នា គឺ​នៅត្រង់ថា សិទ្ធិ​ជា​កម្មសិទ្ធិករ​គឺ​ជា​សិទ្ធិ​ស្ថាពរ​ ហើយ​អាច​ទទួល​បាន​ការ​គាំពារ​ពីច្បាប់ ដោយ​ពេញលេញ។ ចំណែក​សិទ្ធិ​ជា​ភោគី​វិញ គឺ​ជា​សិទ្ធិ ដែល​មាន​លក្ខណៈ​បណ្ដោះអាសន្ន ដែល​អាច​មាន​ការ​ជំទាស់​តវ៉ា​បាន ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ។
៣-តើ​ភោគី​​អាច​ក្លាយ​ជា​​កម្មសិទ្ធិករ​​បាន​ដែរ​ឬទេ?
បាន! ប្រសិន​បើ​​ការ​កាន់កាប់​នេះ ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ស្របច្បាប់ ដោយ​គោរព​តាម​ល័ក្ខខ័ណ្ឌ ៥៖
-កាន់កាប់​ដោយ​ពិតប្រាកដ ពោលគឺ​ មិនមែន​ជា​ការ​កាន់កាប់ ក្នុង​ឋានៈ​ជា​អ្នក​ចាំដី ចាំ​ផ្ទះ ឬ​ចាំ​ចម្ការ​ឲ្យ​គេ។
-កាន់កាប់​ដោយ​គ្មានហិង្សា ពោលគឺ មិន​ប្រើ​កម្លាំង​ចូល​ទៅ​ដណ្តើម​កាន់កាប់។
-​កាន់កាប់​ដោយ​មាន​ការ​ដឹងឮ​ជាសាធារណៈ ពោល​គឺ​ មិនមែន​​ចូល​កាន់កាប់​ដោយ​លួចលាក់ មិន​ឲ្យ​គេ​ដឹង។
-​កាន់កាប់​ដោយ​គ្មាន​ការអាក់ខាន ពោលគឺ​ មិនបាន​បោះបង់​អចលនវត្ថុ​នេះ​ចោល ក្នុង​គម្លាត​មួយ​ធំ។
-កាន់កាប់​ដោយ​សុចរិត ពោល​គឺ ​ពេលចូលកាន់កាប់ ភោគី​មិនបាន​ដឹង​​ថា អចលនវត្ថុ​នេះ​មាន​ម្ចាស់​រួចទៅហើយ​នោះទេ។
ភោគី ដែល​បំពេញ​តាម​ល័ក្ខខ័ណ្ឌ​ទាំង ៥ ខាង​លើ​នេះ អាច​ក្លាយ​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​បាន ក្រោយ​ពីបាន​កាន់កាប់​អចលនវត្ថុ រយៈពេល ៥ឆ្នាំ ជាប់ៗ​គ្នា​ឥតដាច់។
៤- ក្រោយ​ពី​បាន​កាន់កាប់​តាម​ល័ក្ខខ័ណ្ឌ និង​គ្រប់​រយៈពេល ដែល​កំណត់​ដោយ​ច្បាប់​ហើយ​ តើ​ខ្ញុំ​អាច​ក្លាយ​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ដោយ​ស្វ័យប្រវត្តិ​ឬទេ?
សិទ្ធិ ​ជា​កម្មសិទ្ធិករ មិន​អាច​ទទួល​បាន​ដោយ​ស្វ័យប្រវត្តិ​នោះទេ។ ភោគី អាច​ក្លាយ​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ស្ថាពរ លុះត្រា​តែ​​អាជ្ញាធរ​មាន​សមត្ថកិច្ច​​ចេញ​ប័ណ្ណ​សម្គាល់​កម្មសិទ្ធិ​ឲ្យ ក្រោយ​មាន​ការ​ចុះ​បញ្ជីដីធ្លី​មានលក្ខណៈ​ជា​ប្រព័ន្ធ។
៥-ក្នុងពេលរង់ចាំ ​ការទទួល​បាន​ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិ​ស្ថាពរ តើ​ភោគី​អាច​ទទួល​បាន​​ប័ណ្ណ​អ្វី ដែល​សម្គាល់​ការកាន់កាប់​អចលនវត្ថុ​​នេះ​ដែរឬទេ?
បាន! អាជ្ញាធរ​មាន​សមត្ថកិច្ច​ត្រូវ​ចេញ​ប័ណ្ណ​សម្គាល់​សិទ្ធិ​កាន់កាប់​ អចលនវត្ថុ​ ទៅ​ឲ្យ​ភោគី ដែល​កាន់កាប់​ស្រប់ច្បាប់។ ក៏ប៉ុន្តែ ប័ណ្ណនេះ​ គ្រាន់តែ​ជា​ភស្តុតាង​បញ្ជាក់​អំពី​សិទ្ធិ​កាន់កាប់​ប៉ុណ្ណោះ មិនមែន​ជា​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ ដែល​តវ៉ា​មិនបាន​នោះទេ។
៦-ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ឃើញ​មាន​អចលនវត្ថុ​ទំនេរ​គ្មាន​ម្ចាស់ តើ​ខ្ញុំ​អាច​ចូល​កាន់កាប់​ធ្វើ​ជា​ភោគី​បាន​គ្រប់ពេលឬ?
ការកាន់កាប់ ​អចលនវត្ថុ ក្នុង​នាម​ជា​ភោគី ដែល​ច្បាប់​ទទួល​ស្គាល់ គឺ​មាន​តែ​ការកាន់កាប់ មុន​​ពេល​ច្បាប់​ភូមិបាល​​ចូល​ជា​ធរមាន​ប៉ុណ្ណោះ ពោល​គឺ​ មុន​ឆ្នាំ​២០០១។ រាល់​ការ​​ចូល​កាន់កាប់​អចលនវត្ថុ នៅ​ក្រោយ​​ច្បាប់​ភូមិបាល​ចូលជាធរមាន គឺ​ជា​ការ​កាន់កាប់​ខុសច្បាប់ ដែល​អាច​ទទួល​ទោស​ព្រហ្មទ័ណ្ឌ។
ប្រជាជន​ក្រីក្រ ដែល​ចង់​បាន​ដី ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ពាក្យ​សុំ​ទៅ​អាជ្ញាធរ តាម​រយៈ​យន្តការ “​សម្បទាន​ដី​សង្គមកិច្ច”។

Unordered List

Sample Text

Pages

Powered by Blogger.

As a biginner of technology i m really want to know about the develope the technology in cambodia

Blogger news

Blogger templates

Popular Posts

Recent Posts

Text Widget