៙ក្រុមហ៊ុនផលិតកាមេរ៉ាថតរូបឌីជីតាល់ប្រភេទ
Point-and-Shot សម័យនេះអាចថតបានរហូតដល់១០MP ទៅហើយ។ ជាទូទៅអ្នកទិញច្រើនផ្អែកលើរូបរាងកាមេរ៉ា, ម៉ាក, MegaPixel រឺសមត្ថភាពZoom របស់កាមេរ៉ា ដើម្បីសំរេចចិត្តជ្រើសរើស។
កាមេរ៉ាថតរូបឌីជីតាល់មានពីរប្រភេទធំៗ
គឺ ប្រភេទPoint-and-Shot និង
ប្រភេទ SLR (Single Lens Reflex)។ ម៉ាកធំៗ មានដូចជា Nikon,
Canon, Sony,។
តើអ្វីជាPixel?
Pixel មកពីពាក្យ Picture
ផ្សំនឹង Element។ Mega=10^6 ។
MegaPixel
របស់កាមេរ៉ាមួយស្មើនឹងចំនួនPixel តាមបណ្តោយគុណនឹងចំនួនភិចស៊ែលតាមទទឹង។
ភិចស៊ែលនិមួយៗផ្ទុកពណ៌ដែលអាចផ្សំគ្នាបានជារូបថត។ បើយើងផ្តិតរូបពីរដែលមានទំហំភិចស៊ែលខុសគ្នា
ទៅលើក្រដាសផ្តិតដែលមានទំហំដូចគ្នា នោះរូបដែលមានភិចស៊ែលច្រើននឹងច្បាស់ជាងរូបដែលមានភិចសែលតិច។
រូបដែលមានចំនួនភិចស៊ែលតិច បើតិចពេកនឹងមើលទៅឃើញបែកៗ។
អ្នកបច្ចេកទេសមួយចំនួនមិនបានអោយតំលៃខ្លាំងទៅលើMegaPixelនេះទេ។ គេនិយាយអំពី Sensors វិញ។
តើអ្វីជាSensor?
ស៊ែនស័រ ជាអង្គមួយរបស់កាមេរ៉ា មានតួនាទីចាប់យកពន្លឺចេញពីរូបដែលយើងចង់ថត
ហើយបំលែងជាឌីជីតាល់។ ពន្លឺចេញពីមនុស្ស ពីសត្វ ដែលយើងថតជាផូតុងរឺ ផូតុងជាពន្លឺ។
កាមេរ៉ាដែលមានស៊េនស័រធំ
អាចចាប់យកពន្លឺបានច្រើន ធ្វើអោយរូបដែលថតបាន មានលក្ខណៈច្បាស់ជាងកាមេរ៉ាដែលមានស៊េនស័រតូច។
បើកាមេរ៉ា ចាប់បានពន្លឺតិច នោះរូបដែលថតបាននឹងងងិត។ បើមិនចង់អោយរូបចាប់បានងងិត គេមានវិធីពីរ។
ទីមួយគឺ ទុកអោយស៊ែនស័រ
ទទួលពន្លឺចេញពីរូបភាព អោយបានយូរ ដើម្បីទទួលបានបរិមាណពន្លឺច្រើន
(រយៈពេល exposure)។ ដូច្នេះរូបនឹងភ្លឺជាងមុន។ ប៉ុន្តែបែបនេះ រូបងាយនឹងព្រាល
(ភ្លូ Blur ) ថ្វីបើរូបថតបានភ្លឺជាងមុនក៏ដោយ
បើសិនជារូបដែលយើងត្រូវថតមានចលនា រឺបើដៃរបស់យើងអ្នកថតញ័រ។
វិធីទីពីរ
ដើម្បីកុំអោយរូបថតបានព្រាល រឺភ្លូ រឺ Blur យើងកំនត់រយៈពេល exposure របស់ស៊ែនស័រទៅនឹងពន្លឺ
អោយតិចជាងមុន មានន័យថា ថតបានលឿនជាងមុន។ នៅពេលនោះ បរិមាណពន្លឺចាប់បានដោយស៊ែនស័រមានចំនួនតិច។
ដូច្នេះរូបរាងខ្មៅ។ ដើម្បីអោយរូបភ្លឺ
កាមេរ៉ាគុណបង្កើនបរិមាណពន្លឺដែលទទួលបាន ដើម្បីអោយវាមានអាំងតង់ស៊ីតេ
ខ្លាំងជាងមុន(ISO :
80,100,200,400,800,….)។ ដូច្នេះរូបទទួលបាននឹងភ្លឺ។ ប៉ុន្តែធ្វើបែបនេះគេមានបញ្ហាមួយគឺ
មានលេចចេញគ្រាប់ៗ មានពណ៌ខុសពីពណ៌នៃវត្ថុដែលយើងថត ដែលគេហៅថា Noise។
ដូច្នេះកាមេរ៉ាដែលមានស៊ែនស័រតូច
ថតរូបបានយឺត រឺបានលឿនតែគុណភាពអន់(មានNoise ច្រើន)។
ទំហំស៊ែនស័ររបស់កាមេរ៉ានិមួយៗ
កាមេរ៉ាដែលមានស៊ែនស័រទំហំ 35mm
គេហៅថា Full Frame sensor ។
វាមានស៊ែនស័រទំហំ ~36mm x 24mm។
កាមេរ៉ាតូចៗប្រភេទPoint-and-Shoot
មានស៊ែនស័រទំហំប្រហែល 3% នៃFull-Frame
sensor។កាមេរ៉ាប្រភេទDSLR ប្រភេទ Mid-range
មានស៊ែនស័រប្រហែល 40% នៃFull-Frame
sensor។
នៅពេលដែលចំនួនភិចស៊ែលកើនឡើងធៀបនឹងទំហំស៊ែនស័រ
មានន័យថាដង់ស៊ីតេភិចស៊ែល កើន។ ឧទាហរណ៍
កាមេរ៉ាមួយប្រើស៊ែនស័រទំហំ 6,16mmx4,12mm=25,4mm2.។ កាមេរ៉ានេះអាចថតបាន 5MP។
ដូច្នេះដង់ស៊ីតេភិចស៊ែលរបស់វា ស្មើនឹង 5MP/25,4mm2=0,19MP/mm2។ កាមេរ៉ាប្រើស៊ែនស័រដូចគ្នា តែអាចថតបានដល់ 10MP មានដង់ស៊ីតេភិចស៊ែលរបស់វា ស្មើនឹង 10MP/25,4mm2=0,19MP/mm2។
ដូច្នេះ មួយmm2 នៃស៊ែនស័រ របស់កាមេរ៉ាដែលអាចថតបានMegapixel
ធំ អាចបង្កើតរូបបានភិចស៊ែលច្រើន។ ច្រាសមកវិញភិចស៊ែលនិមួយៗក៏ទទួលបានពន្លឺខ្សោយជាងមុនដែរ។
នៅពេលដែលបរិមាណពន្លឺថយ រីឯទំហំស៊ែនស័រនៅដដែល noiseនឹងកើនឡើង។ ដូច្នេះគុណភាពភិចស៊ែលនិមួយៗនឹងថយចុះ បើធៀបនឹងកាមេរ៉ាដែលអាចថតបានMegapixel
តូច។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី
បច្ចេកវិទ្យាមានការរីកចំរើន។ សមត្ថភាពរបស់sensor
ខ្លាំងជាងមុន មានន័យថាមានសមត្ថភាពចាប់ពន្លឺពូកែជាងមុនដោយផ្តល់Noise
តិចជាងមុន។ព្រោះបើកាមេរ៉ាម៉ាកដដែល កាមេរ៉ាផលិតថ្មីតែប្រើបច្ចេកវិទ្យាទំនើបជាងកាមេរ៉ាចាស់។
ដូច្នេះចំនុចខ្លាំងនិងចំនុចខ្សោយរបស់វាប៉ះប៉ូវគ្នា។
បើទោះជាសរុបគុណភាពភិចស៊ែលនិមួយៗរបស់កាមេរ៉ាដែលមានMegapixel
ធំ អន់ជាងគុណភាណភិចស៊ែលនិមួយៗរបស់កាមេរ៉ាដែលមានMegapixel តូចក៏ដោយ ក៏នៅពេលបង្រួមមកព្រីននៅលើក្រដាសដែលមានទំហំប៉ុនគ្នា
វាមានគុណភាពល្អជាងដែរ។
**កាមេរ៉ាមួយថតបានធំបំផុត
10MP មួយទៀតថតបាន 8MP។
រូបថតរបស់កាមេរ៉ា10MP អាចផ្តិតក្រដាសមានទំហំ ដងនៃទំហំក្រដាសដែលអាចផ្តិតបានដោយកាមេរ៉ា8MP -នេះបើយើងមិនបាច់គិតពីគុណភាពរូបថតរបស់កាមេរ៉ា8MP នៅលើក្រដាសតូចជាងតែច្បាស់ជាងនោះទេ។
** កាមេរ៉ា8MP
អាចផ្តល់រូបថតផ្តិតលើក្រដាស20cmx13cm បានច្បាស់ជាងកាមេរ៉ា3MP តែកាមេរ៉ា 10MP អាចផ្តល់រូបច្បាស់ជាង8MP លើទំហំក្រដាសដដែល
រឺទេ?។ រឺមួយក៏ប្រហែលគ្នា?។ បើ8MP
ថ្លៃ200$ និង 10MP ថ្លៃ400$ អ្នកគួរទិញអា8MP វិញ។
Megapixel ធំជាងតែ Sensor តូចជាង
|
0 comments:
Post a Comment